ویژگی های پسته قزوین
مهمترین ویژگی پسته قزوین مغز پسته سبز است. دانسیته بالا و چربی مناسب، ورقه نمودن و خلال نمودن پسته از نیازهای اصلی صنایع تبدیلی و شیرینی سازی می‌باشد، شواهد و آزمایش‌ها نشان می‌دهد که پسته قزوین به نسبت دیگر پسته‌های کشور (کرمان، رفسنجان، یزد و خراسان) خاصیت مطلوب‌تری جهت ورقه‌ای شدن دارد و خرد نمی‌شود.
از دیگر مزایای و ویژگی های پسته قزوین این است که به دلیل برداشت سریع و زودرسی ارقام محلی (عدم زودشکافی ارقام و عدم آبیاری در زمان برداشت با چادر، خشک نمودن سریع در معرض آفتاب و فاصله زیاد درختان از هم و همچنین رشد عمودی درختان) فاقد زهرابه آفلاتوکسین است. لازم به ذکر است با افزایش باغات و بارور شدن باغاتی با ارقام غیربومی مانند (اوحدی و ..) که دیررس و زود شکاف می‌باشند احتمال وجود زهرابه آفلاتوکسین افزایش یافته.
شواهد تاریخی نشان می‌دهد که پسته اولین بار توسط فرقه اسماعیلیه در اواخر قرن پنجم هجری قمری از دامغان و سمنان و قم به قزوین آورده شد سپس به رفسنجان و کرمان و یزد و … منتقل شد.
در سال 1221 هجری قمری مورخی به نام (ژبر) پسته قزوین را بهترین در زمان خود معرفی کرد. گونه‌ی دیگری از جنس پسته مانند بنه در کوه‌های شمال و جنوب استان قزوین وجود دارد. پسته خوراکی بومی قزوین به دلیل داشتن رنگ سبز عالی و اسیدآمینه‌های ضروری، مزه و طعم دل‌چسب و چربی مناسب، از کیفیت بالای غذایی، داروئی و بهداشتی برخوردار است و تنها مشکل پسته بومی قزوین اندازه کوچک و متوسط آن می‌باشد که این مشکل در فروش و صادرات آن با توجه به رنگ سبز و چربی بالا و بالاخص دانسیته بالای پسته‌های تولیدی استان قزوین تاکنون حل‌شده است.
ارقام موجود در استان قزوین به دو دسته داخلی و خارج استان تقسیم می‌شود و در داخل استان نیز به دو منطقه و دسته‌ی بوئین‌زهرایی و قزوینی تقسیم می‌گردند. تیپ درختان اکثر ارقام پسته‌های استان، چتری و قائم بوده و محصول آن با مغز سبزرنگ، چربی بالا، اسیدآمینه‌های مناسب و ضروری، قابلیت ورقه و خلال شدن و عطر و طعم مناسب ولی با اندازه کوچک‌تر با دیگر ارقام کشور و هر انس پسته قزوین 32 -35 می‌باشد.
در شهرستان قزوین چهار رقم پسته می توان نام برد
1- کله بزی
2- بقالی
3- تجاری
4- بادامی
و در شهرستان بوئین‌زهرا چهار رقم پسته زیر را می‌توان نام برد.
1- پسته قرمز
2- پسته سفید
3- کال خندان
4- بادامی
ارقام خارج استان نیز بیشترین توسعه با رقم اوحدی بوده و دیگر ارقام نیز مانند احمد آقایی، اکبری، کله قوچی، خنجری دامغانی به طور پراکنده وجود دارد.