تاریخچه پسته

درختان پسته هزاران سال است که در خاورمیانه رشد کرده اند. پسته همیشه یک خوراکی مورد علاقه در این منطقه بوده است.

در ایران باستان تجارت پسته و مالکیت باغات پسته به معنای ثروت و مقام بلند بود. افسانه ها حاکی از آن است که پسته مورد علاقه ملکه سبا بود که تمام تولیدات زمین خود را برای خود و دربارش می خواست. از طریق فتوحات اسکندر مقدونی (334-323 قبل از میلاد)،پسته به یونان رسید. بعدها، تحت حکومت امپراتور روم تیبریوس (قرن اول پس از میلاد)، این محصول به ایتالیا و اسپانیا نیز وارد شد.

کالاهای مبادله شده بین مشرق و اروپا

منطقه کشت پسته با گسترش اسلام و در نتیجه گسترش اعراب گسترش بیشتری یافت. در کنار جنگ های صلیبی، تجارت شام در قرون وسطی نیز گسترده بود. جمهوری ونیز، به ویژه، روابط تجاری نزدیکی با سوریه، یکی از مناطق اصلی کشت پسته داشت. این کالاها از طریق راه های تجاری دریایی به شمال و مرکز ایتالیا می رسید.

پسته از آلپ عبور می کند

در شمال کوه های آلپ، پسته تا مدت ها ناشناخته مانده بود. پس از رسیدن به اروپای مرکزی، به دلیل ورود آن از مسیر فروش ایتالیا، بر روی گذرگاه های آلپاین، آن را "آجیل پنی لاتین" نامیدند.

در حالیکه پسته در ایتالیا به روش های مختلف مورد استفاده قرار میگرفت اما در شمال کوه های آلپ به عنوان کالایی گران قیمت شناخته می شد.

بعد از مدت های و پس از جنگ جهانی دوم پسته به تدریج از یک محصول گران قیمت به یک میان وعده محبوب تغییر کرد.

توسعه تاریخی پسته آمریکایی

در طول دهه 1880، پسته وارداتی در ایالات متحده آمریکا، به ویژه در میان مهاجران خاورمیانه، رایج بود. پسته بیشتر از طریق دستگاه‌های فروش خودکار نصب شده در ایستگاه‌های قطار زیرزمینی، بارها، رستوران‌ها و سایر مکان‌های رایج توزیع شد. 
  پسته ایرانى براساس پیشینه تاریخى و منطقه تولید به نام همان محل نیز نامگذارى شده‌اند پسته دامغانى، قزوینى، راورى، سبزوارى و قمى از این جمله هستند. البته قابل ذکر است علاوه بر موارد ذکر شده پسته براساس شکل نیز تقسیم بندى‌هایى دارد. ارقامى نظیر بادامی، احمداقایی، اکبری، فندقی، کله قوچى، سفید پسته، سبز پسته، خنجری و... را می‌توان بر اساس شکل تقسم بندی کرد.
 قدیمی‌ترین اثری که از پسته در جهان به دست آمده، قطعه چوب نیم سوخته‌ای است مربوط به عصر حجر که در حدود هزار سال پیش در اطراف شهرستان فسا (استان فارس) پیدا شده و هم اکنون در موزه پاریس نگهداری می‌شود. هرودوت مورخ مشهور یونانی نیز در نوشته‌های خود اشاراتی به کشت پسته ایران کرده است. بنابراین درخت پسته در ایران سابقه تاریخی دارد و گمان می رود که این محصول از چهار هزار سال پیش در ایران کشت می‌شده است. ایرانیان از دورترین ایام تاریخ خواص خون ساز و حیات بخش و هوش افزای محصول پسته را به فراست دریافته‌اند. فی المثل به روایت منابع باستانی ضحاک مغلوب ایرانیان ، پارس‌های پیروزمند را «پسته خوار» خطاب کرده است و پارت‌ها مردانی وصف شده‌اند که از کودکی پسته را به عنوان خوراکی نیرو بخش، مقوی و کم حجم همواره به همراه داشته‌اند.